Toen Amerika in 2017 herdacht dat zijn zevende president, Andrew Jackson, 250 jaar geleden geboren was, verscheen de grootste fan zélf aan zijn graf. Donald Trump noemde deze herdenking het ware begin van de viering van 250 jaar Verenigde Staten. Jackson was en is voor hem Amerika en de Amerikaan. Wie was dit rolmodel? Wat vertelt hij ons over Trump zelf, diens visie op Amerika en over zijn tweede termijn?

***

Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!

Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje naar adverteren@dagennacht.nl en wij zoeken contact.

Op sommige podcast-apps kun je niet alles lezen. De complete tekst plus linkjes en een overzicht van al onze eerdere afleveringen vind je hier

***

Andrew Jackson leefde lang – van 1767 tot 1845 - een generatiegenoot van velen die hun stempel op onze beschaving zetten, zoals Napoleon, de Humboldt-broers en Goethe. Hij leefde van Koning George III tot Queen Victoria, van Prins Willem V tot Thorbecke. Fascinerende jaren van revolutie, doorbraken in wetenschap en technologie en culturele omwentelingen. Jackson was echt een kind van zijn tijd.

Als tiener was-ie al een rebel. Als militair werd hij een nationale held die op één lijn gesteld werd met George Washington. Hij was een vastgoedondernemer en slavenhandelaar, een arme boerenjongen die een vermogend landheer werd. Jackson was vanaf dag één politiek een polarisator pur sang. Hij kon vreselijk haten en sprak en schreef daar ongeremd en fel over.

Hij was een wildebras en ‘n drammer en daarmee ook vernieuwer van de politieke cultuur. Met hem geen nobele, verlichte aristocraten van de geest in het Witte Huis. Hij begon de eerste politieke partij als machtsmachine om verkiezingen te domineren. Alexis de Tocqueville bezocht hem als jeugdig Frans edelman en zei: "De lage toon van de Amerikaanse politieke cultuur begint helemaal aan de top daarvan."

Andrew Jackson deed als president tussen 1829 en 1837 van alles waar nu de kranten ook mee vol staan. Slaande ruzie kreeg hij met zijn vicepresident, John Calhoun. Hij schoffeerde het Congres zozeer, dat ze overwogen hem te impeachen. Hij wilde Texas kopen van buurland Mexico - goedschiks of kwaadschiks. Hij wilde het federale financiële stelsel ontmantelen en heeft daarmee twee eeuwen later nog diepgaande invloed op zijn land.

Tocqueville was gefascineerd door Jackson, door diens verachting voor anderen in de politiek, z’n tomeloze ambitie, hoe hij alles over had voor zijn herverkiezing en hoe de media en alle debatten op straat en in cafés alleen maar over hem gingen. "Het doel van alle politieke manoeuvres, het onderwerp van elke gedachtenwisseling."

Donald Trump geniet er dan ook van de vele controverses en haat van Jackson te releveren en dan te zeggen: "Jeeez, where did you hear this before?" Jacksons erfenis is zeer omstreden. Zelfs Trump noemt hem ‘an imperfect man’.

Als generaal en gouverneur was hij verantwoordelijk voor volkerenmoord onder de inheemse Amerikanen. Zijn beleid leidde ertoe dat na zijn twee termijnen de zuidelijke slavenstaten de nationale politiek domineerden die uitliep op de ongekend bloedige burgeroorlog.

Onder Donald Trump is het populisme en de daarbij horende polarisatie weer helemaal terug. Andrew Jackson was in veel opzichten het origineel. De eerste populist in het Witte Huis. De eerste militaire geweldenaar die als nationaal figuur president werd. Het eerste onpolitieke icoon dat politiek triomfeerde.

En hij was de eerste, moderne 'Democrat' als president, geen partijgenoot dus van Trump! Op aanraden van Steve Bannon liet Trump bij de start van zijn eerste termijn een groot schilderij van Jackson neerhangen in het Oval Office. Als rolmodel zonder meer een briljante vondst.